آموزش
پیمان رحمانی؛ مسعود ذوفی؛ هانیه دواتگری اصل
چکیده
این پژوهش به بررسی نگرش زبان آموزان ایرانی دختر و پسر نسبت به خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی در سطح مقدماتی زبان انگلیسی می‌پردازد. همچنین، این تحقیق با هدف بررسی تفاوت‌های جنسیتی در نگرش آنها نسبت به خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی انجام گردید. برای انجام این کار، این مطالعه از روش تلفیقی-متوالی-اکتشافی که شامل مراحل ...
بیشتر
این پژوهش به بررسی نگرش زبان آموزان ایرانی دختر و پسر نسبت به خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی در سطح مقدماتی زبان انگلیسی می‌پردازد. همچنین، این تحقیق با هدف بررسی تفاوت‌های جنسیتی در نگرش آنها نسبت به خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی انجام گردید. برای انجام این کار، این مطالعه از روش تلفیقی-متوالی-اکتشافی که شامل مراحل کمی و کیفی است، استفاده نمود. گروه اول شرکت کنندگان 40 معلم زبان انگلیسی (20 مرد و 20 زن) بودند. گروه دوم 50 نفر (25 مرد و 25 زن) بودند که در یک دوره آموزشی 5 جلسه‌ای مربوط به نگارش توصیفی و نیز جلسات مصاحبه شرکت نمودند. همچنین، تمامی شرکت‌کنندگان پرسشنامه محقق-ساخته را تکمیل نمودند. محتوای دوره ترکیبی از روش‌های خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی بارتلت (2015) و مدل‌های سنجش اسپنسر (2005) بود. در مرحله کیفی، تجزیه و تحلیل موضوعی مصاحبه ها از طریق روش تحلیل مقایسه‌ای مداوم ، به استخراج چهار موضوع اصلی در مورد نگرش شرکت کنندگان، یعنی «همکاری»، «دانش»، «انگیزه» و «تمرین» منجر گردید. در مرحله کمی، تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه برای بررسی هر گونه تأثیرات جنسیتی بر نگرش فراگیران نسبت به خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی انجام شد. در نهایت، یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که شرکت‌کنندگان نگرش مثبتی نسبت به دوره خودسنجی و سنجش همتایان در نگارش توصیفی داشتند؛ اگرچه نگرش زنان مثبت‌تر از مردان بود. این مطالعه تلویحات آموزشی برای دست اندرکاران خودسنجی و سنجش همتایان دارد.